Ergoterapi

Ergoterapi  anlamlı ve amaçlı aktivitelerle sağlığı ve refahı  geliştiren  kişi merkezli bir sağlık mesleğidir. Ergoterapinin temel amacı kişilerin günlük yaşam aktivitelerine katılımını sağlamaktır.  Ergoterapistler kişi ve toplulukların  istedikleri, ihtiyaç duydukları veya kendilerinden beklenen aktiviteleri yapabilme becerilerini  geliştirerek veya aktiviteyi ya da çevreyi kişilerin katılımını  daha iyi sağlayabilecek şekilde düzenleyerek  bu amaca  ulaşırlar.

Ergoterapistler bire bir kişilerle, gruplarla veya  topluluklarla iş birliği içinde çalışmak için gerekli bilgi, beceri ve davranışlarla donatılan tıbbi, sosyal davranışsal, psikolojik, psikososyal ve ergoterapi bilimi alanında geniş eğitime sahiptir.

Ergoterapistler, herhangi bir sağlık problemi nedeniyle vücut yapı ve işlevlerinde bozukluğu olan veya yer aldığı sosyal ya da kültürel azınlık grup nedeniyle  toplumdan dışlanmış veya katılımı kısıtlanmış tüm kişilerle çalışır.

Ergoterapistler,  katılımın kişilerin fiziksel, duygusal, veya bilişsel  yetenekleri; aktivitenin özellikleri veya fiziksel, kültürel, sosyal,  davranışsal ve yasal çevre  ile desteklendiği ya da kısıtlandığına inanırlar.

Bu nedenle ergoterapi toplumsal katılımı artırmak için kişi, aktivite, çevre veya bunların bazılarının  veya hepsinin düzenlenmesi  ile  kişilerin yeterliğini artırmaya odaklanır.

Ergoterapi,  ev, okul, iş yeri, fabrika, sağlık merkezi, huzurevi, rehabilitasyon merkezi, hastane ve adli kurum gibi  kamu kuruluşları ile özel veya  gönüllü kuruluşları içeren  geniş bir yelpazede uygulama alanına sahiptir.

Kişiler ergoterapi sürecine aktif olarak katılırlar. Sonuçlar kişi merkezlidir ve çeşitlidir, aktivite performansında düzelme veya aktivite katılımından kaynaklanan memnuniyet ölçülür. Sağlık mesleği olarak ergoterapiyi düzenleyen ülkelerin çoğunda üniversite  düzeyinde  mesleğe özgü eğitim gereklidir (World Federation Occupational Therapy, 2010  General Meeting, Chile).

Ergoterapi Yaklaşım Örnekleri

Yaralanma veya hastalık nedeniyle bazı işlevlerini kaybetmiş kişilerin, günlük yaşam aktivitelerinde bağımsızlıklarını artırmak için giyinme, kendine bakım, mobilite  ve yemek yeme gibi becerileri  mevcut kapasite ile yapılabilmesine yardımcı özel yöntemlerin öğretilmesi (örneğin yataktan tekerlekli sandalyeye geçiş için yöntemler, tek el yöntemi ile aktivite eğitimi vb.)

Aynı amaçla kendine yardım araçları ve bu araçların kullanımının eğitiminin yapılması (örneğin kavraması olmayan kişiler için sapları değiştirilmiş çatal bıçak, gövde dengesi ve uzanma becerisi olmayan bir kişi için uzun saplı tutacak, tekerlekli sandalye ve araba uyarlamaları vb.)

Çalışma kapasitesini geliştirici iş uyarlama programları ve  özürlü kişilerin mesleki rehabilitasyon çalışmaları ve iş koçluğu programları

Koruyucu ve erken müdahale programları ile toplum sağlığının gelişmesi ve yaşam kalitesi programları (İş yerlerinde bel ve boyun sağlığını ve meslek yaralanmalarını önleyici doğru duruş hareket alışkanlıkları, aktiviteve dinlenme prensiplerinin öğretilmesi, stres kontrol programları ve gevşeme eğitimlerinin verilmesi, okul programlarının uygulanması)

Ev rehabilitasyonu ve ev düzenlemeleri (örneğin, yaşlılar ve engelliler  için evde düşmeyi önleyici, emniyetli ve bağımsız yaşamı kolaylaştırıcı  eşyaların yeniden yerleşimi, banyo,  tuvalet ve diğer odalarda tutunma barlarının yerleştirilmesi, tekerlekli sandalye kullananlar için rampaların ve diğer mimari düzenlemelerin yapılması)

Görme engelliler ve az görenler için bağımsızlığı sağlayıcı özel ergoterapi eğitimlerinin verilmesi ve çevresel düzenlemelerin yapılması.

Otizm, Serebral palsi, kas hastalıkları, inme, zihinsel gerilik, ortopedik yaralanmalar gibi çeşitli bozukluklarda,  fonksiyonel aktivite eğitimi ve duyu bütünlüğü tedavisi ile fonksiyonel gelişim ve toplumsal katılımın artırılması

Nörolojik bozukluklarda bilişsel ve fiziksel fonksiyonlar için özel tedavi yaklaşımlarının uygulanması

Psikiyatrik bozukluklarda günlük yaşam aktivitelerinde bağımsızlığı geliştirici, toplumsal katılımı sağlayıcı iş ve uğraşı aktiviteleri

Romatizmal hastalıklarda eklem koruma eğitimleri; ev, iş ve sosyal yaşamda ergonomik düzenlemeleri ve bağımsız hareket tekniklerinin öğretilmesi

Engelli, yaşlı ve diğer toplum dışına itilmiş kişiler ve gruplar için aktivite eğitim modellerinin kullanımı (örneğin Kanada aktivite performans modeli, MOHO, PEO ve KAVA RİVER modelleri vb.)